Read the Dutch translation by Hanne Craye of the poems ‘Pliegues’, ‘Ese armario…’, ‘Esta guerra que no termina.’, and ‘Fábula’, originally written in Spanish by poet Maria Lorente Becerra.
Becerra looks at the precarious space between the dream and the real, between ‘the creases of a light that opens and shuts.’
You don’t know Dutch? Don’t worry, we’ve got you covered. We have more:
- Quatro poemas – Brazilian Portuguese by Juan Manuel Terenzi
- Quatre poemes – Catalan translation by Helena Fornells Nadal
- Quatre poèmes – French translation by Angelina Raffalli
- Quattro poesie – Italian translation by Lorena Aristide and Francesca Greco
To read the original in Spanish, head to our shop and get your Issue Zero of LONGITŪDINĒS for free (or support us with a small donation).
Plooien
ik wist nooit van mijn lichaam
het was een zwerm van fabels over wortels die zich uitstrekten
over lege heuvels die leken op de hemel en op de donder
een delirium gedroomd door zij die het nodig vonden mij te dromen. ik woon daar in
de muziek in de plooien van een licht dat zich opent en weer sluit.
Die kast…
Ze ontving de assen van haar vader.
Ze ontving ze toen hij nog leefde.
Het was eerder een vooruitblik
een waarschuwing.
De man die ze haar gaf
zei haar dat het liefde moest zijn
omdat die kist zo zwaar was.
In andere tijden stierf men in het open veld
beschermd door de zon
en de bloemen richtten zich op
als verouderde lichten
toen ze een ander lichaam voelden
binnen in hun buik.
Het gebeurde in een kast van twee meter
een oude kast,
licht,
zonder lichaam.
Er werd een dolk gestoken
in de borst.
De tijd barstte los over de jeans,
de familiealbums,
de vervulde beloften.
Het bloed overstroomde de straten van Cali.
De kinderen sprongen vrolijk
in die modderpoelen
zonder te vragen waarom
het water rood en dik was.
In de hemel klonken geen trompetten
de engelen waren er niet bij
de politie
en de buren ook niet
een schreeuw strikte het huis
in een verstikkende omhelzing.
Er werd een dolk gestoken in de borst
en niemand bezong zijn dood.
De moeder hoorde dat gehuil
ze dacht dat het de hond was.
Ze ging naar de kamer boven
keek naar de kast
de deur dicht
dubbel op slot.
Het bloed stormde binnen
tegen haar witte jurk.
En die deur
bleef 33 dagen dicht.
De bodige dagen
opdat het hele huis
doordrenkt kon worden met bloemen.
Deze oorlog die niet eindigt
Ze vervagen en vallen ze zijn niet meer dan dit een ravijn van mirakels die op de ramen bonzen de dag is niet triest door de matheid kennen we de geheimen al we ontvellen ze elke ochtend in methodische acties we weten al dat een ei geen ei is het is zelfs geen leven dat niet meer zal zijn het is de oneindige mogelijkheid om te spelen met de dood en met de openbaring. Ik heb de koelkast opengedaan. Ook die deur zou bewoond kunnen zijn door een mos dat schittert, een oneindige voederbak en een klein meisje dat een mythologie heruitvindt. Alles wat dagelijks wordt, negeert ons. ik heb een ei gered om te koken. Het water heeft het huis omsingeld en ineens heeft het geratel van de mitrailleurs de straat gebroken. Ik heb het niet willen openen. Mijn moeder maakte vroeger hardgekookte eieren. Ze noemde ze kleine manen en hemellichamen die we bewaren in voorraadkasten om ons dichter bij de hemel te voelen. Dan barstte ze die open alsof ze een bloem openmaakte. Je moest ze gewoon maar opeten om te geloven dat het waar was. Ik ben er bang voor geworden, misschien door de mitrailleurs, door de mogelijke doden, ik weet het niet. Ik heb drie dagen insomnia gehad en een kogel heeft het ei gebroken. Binnenin zat niets. Het belangrijke is dat ik me blijf herinneren dat ik onmetelijk gelukkig ben.
Fabel
Als jullie willen dat ik eerlijk ben, vertel ik jullie een geheim
Maar alsjeblieft, vertel het aan niemand.
Ik schiep met mijn handen een vlinder van papier
En hij heeft gevlogen.
Hanne Craye (tr.)
Hanne Craye (1995) is a Belgian writer, translator and subtitler with an ardent passion for literature, linguistics and all which involves Spanish. In 2017, while she was doing a Master’s in Iberian Romance Literature in Chile, she conducted research on South-American fantastic novels. This interest in uncanny literature also manifested itself in her second Master’s (this time in translation studies), where she graduated with a dissertation on the gothic, feminist short story ‘The Yellow Wall-Paper’, by Charlotte Perkins Gilman. She does not only enjoy translating other writers’ work, but also writes her own short stories, in three languages: Dutch, English and Spanish. She is highly influenced by South-American magical realism and given the topics of her dissertations, it does not come as a surprise that the atmosphere in her own work is often eerie and mysterious.
Maria Lorente Becerra
Maria Lorente Becerra is a poet, writer, and filmmaker from Barcelona. She graduated in Philosophy from the University of Barcelona and has written stories and screenplays for cinema and theatre which she has later produced and directed. She helped organise the successful first UtopiaMarkets in Poetry celebrated in Barcelona. Her first poetry collection, Es magia lo que ves, was published by EspasaEsPoesía in 2019. Her work has also appeared in the anthologies In-versa: nueva expresión de mujeres poetas (In-Verso), El libro rojo: vol.9, and 52 semanas (Entropía ediciones). She is currently working on her second collection of poetry and on experimental cinema projects.
